***************Nefreti aşmanın tek yolu var; Affetmek. Başkalarını affettiğimizde biz özgürleşiriz. Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların güzel yanlarını görmemizi engeller. Hiç kimse saf iyi yada saf kötü değildir. Salt kötü lükleri görmek bir süre sonra şüphe ,depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı. Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır.
*********** Affetmek insanı derinleştirir. Affetmek için, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir. Çünkü affetmek bir seçimdir.kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir.affetmek bir süreçtir. Birden bire affedişler bile bir sürecin ürünüdür. *************Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır.Yani koşullu affetmek yoktur. Diğer insanlarda sizi affetmesini değişmesini ve ya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin.
*************Affetmek bir seçimdir. Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin özgürleşmenizdir. Nefret duygunuz kişinin yaşıyor yada ölmüş olması, sizin affetmek sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğun da bir farklılık yaratmayacaktır. O acılar sizin acılarınız. Affetmek kolay değil. Fakat özgürleşmek için gerekir. Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz yada haklı olduğu anlamına geleceğini sanır. Oysa affetmek, geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrol altında tutmasına son vermektir.
Affetmek! O kişiyi sevmek değil.
Affetmek! O kişiyle konuşmak zorunda olmak değil.
Affetmek ! O kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil.
Affetmek ! O kişiyi suçsuz bulmak değil.
Affetmek! O kişiyi haklı bulmak değil.
Affetmek! O kişiyi kucaklamak değil.
Affetmek ! O kişinin beklentileri doğrusunda davranmak değil.
Affetmek! O kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil.
Affetmek! Kırgınlığını, küskünlüğünü, nefretin hapishanesinden ! özgürlüğe kavuşmaktır.
Affetmek! Artık acıyı hissetmemektir.
Yapılanları zihinsel olarak unutmak mümkün değildir. “Duygusal unutma” affetmenin diğer adıdır.
